Yazmaya başlayalı neredeyse 3 yıl oldu. 3 yıl yüzlerce kelime binlerce harf ve görselle doldurdum burayı. İçimden geldiği gibi yazdım, pek görüşlere ya da yorumlara aldırış etmedim. Hayatta da söylensemde bildiğimi okurum. Kafamı sallayıp, boyun eğip, ağlasam da yine sonunda istediğimi yaparım. İşte bu nedenlerle yaklaşık 1 ay sonra yazmak istedim. Milano gezimden notları, okuduğum kitapları, izlediğim oyunlar değil de bu sefer insanları yazmak istedim. Son 6 ay da çok büyüdüm. Boyun tavana değmedi, burnum havayı gıdıklamadı ama büyüdüm. Yıllar yılı kişisel olarak yaptığım tüm şeyler bir yana insanlar büyüttü beni. Çok sevdiğim bir kitapta şöyle yazıyordu: "İnsanların ikiyüzlülüğü, yalanları ve kötülükleri sizi üzmesin" Üzmedi değil. Üzüldüm. Şaşırtıcı derecede bu üzüntülerimden çok şey öğrendim. Yurtdışına gitmeme, yaşadığım şehri değiştirmeme, yeni kıyafetler almama gerek yokmuş. Değişmek ya da büyümek için insanları yakından tanıyın. Sonunda benim gibi...
2010'dan beri devam eden bir çılgınlık.