Herkesin Saçmalama Hakkı Vardır

Resmi davetlerde yüzünde tebessümle önündeki yemeği dürten insanlar vardır hani.
Öyleleri son derece dikkatli yer yemeğini, saatlerce ve zorla çiğner tini mini lokmaları.

Kimse görgüsüz değildir çünkü. Güya yani. 

İşte bazen hayatta da -sanki- resmi bir davetteymiş gibi davrananlar var. 

Tebessüm ediyorlar çevrelerine. Gerçeği saklamanın en iyi yoludur tebessüm. Basittir. Çünkü kahkaha içten atılır. Tebessümün içtenliği yoktur pek*.

Sanırım saçmalamaktan korkuyor herkes. 

Ödü patlıyor eline yüzüne bulaştırmaktan. Oysa çocukken elimize yüzümüze bulaştırarak öğrenirdik herşeyi. Büyüyünce işler değişti tabii. 

Mesaj verme kaygısından oldukça uzağım aslında :)
Bu yazıyı elime yüzüme bulaştırma, hatta mahvetme cesaretine sahibim! 

Tebessüm edenlere gösterdiğim sabrın sonuna geldiğimden yazmak istedim belkide. Bunca zaman gösterdiğim sabır benim saçmalığımdır. Ve bu yüzden kendime diyorum ki: Herkesin saçmalama hakkı vardır. 

*zorunlu tebessümleri mazur göstermek için -pek- kelimesini ekleyiverdim. sonradan.
(ekleyivermek: pişen yemeğe "sanırım tuzu az oldu bunun" derken bir çimdik tuz atmak. gibi.