Susuştu Yüzün | Y. Erdogan

bir ufukta bitiyor yüzün 
ve başka bir gökyüzü başlıyor 
komşu ellerle sarmalanıyorsun 
yanıyorsun... 

ne kadar övülsen az 
avazım çıktığı kadar susuyorum 
ismindeki sesli harfleri 

mayınlı bir gülümsemeyle 
senin karasularında olmak 
üstünde ilkbahar bir entari; 
sanki 
yeniden 
eski bir öyküye başlamak... 

yüzündeki o billur akşam kahvaltısı 
sürgülerken özümü, 
ne kadarını sustuk konuştuklarımızın?...

Ne kadarını sustuk konuştuklarımızın? belki sadece bu cümleden severim bu şiiri. Belki de sadece bu cümleyi seviyorumdur.