Canavar Cupcakeleri Yerken Şarlo Küvette Uyuyordu

Yazabilirim...
En az 12 sayfa yazı yazabilirim. Günleri aylara sığdırıyorum. Bir küçük hafta sonunda filmleri, oyunları, kitapları devirip en sevdiğim insanlarla vakit geçiriyorum.
Günde 4 saat uyuyorum. 20 saat yaşıyorum.
Gece müziği duyunca kalkıp resim yapıyorum. Müziğe göre bir sandığın tepesinde duvara yapıştırdığım kartonları boyuyorum.
En sevdiklerimi daha çok seviyorum. Daha az sevdiklerime kısacık zamanlar ayırıyorum.

Şimdi biraz her telden çalalım:

Canavar Cingöz: Kitap ayraçlarını benim gibi sevenler varsa bu iştahlı yaratığı yapmak çok kolay. Bir kağıt, uhu, makas ve renkli kağıtlarla hepimizin kendine has ayraçları olabilir. Hayal gücünüzü sınırlandırmayın! Sizinki daha çılgın ya da cici olabilir. Kitap çok sıkıcı olsa bile öyküyü kendinize göre renklendirebilirsiniz. Ve kitaplara notlar almak da aynı etkiyi yaratır. Her kitabın bir yazarı vardı ama sayfalarında kendi hükümdarlığınızı yaratabilirsiniz. 

Yaz geldi meyve salatası çılgınlığı başladı. Ne söylediğimin farkındayım; Çılgınlık!
Güneş tepede parladıkça azalan kıyafetler ve ortaya çıkan ayva göbekler, puf popolar, lömbürik kollarla insanların diyet çılgınlığı başlar. Ama arada sırada insanın şımarması gerek. İşte böyle zamanlarda kendinize ve sevdiklerinize cupcake pişirin. Kokusu bile sizi doyurabilir. Hem minik, hem lezzetli hem de görsel bir şölendir cupcake'ler.

Bu resmi görünce çocukluk hayallerim aklıma geldi. Çünkü -o zamanlar- başka bir dünya uzaktan bakınca, başka bir şehirden daha yakın gelirdi Görebildiğim yere varmak ne kadar zor olabilirdi ki...

Aklımın çengeli Küçük Prensi hatırladı:

"ve geceleri gökyüzüne bakarsın. her şeyin çok küçük olduğu gezegenimin yerini gösteremem sana. belki böylesi daha iyi. yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin... hepsi senin dostların olacak. hem sana bir armağan vereceğim...  yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım. ben gülüyor olacağım bir tanesinde. ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak... yalnızca senin gülen yıldızların olacak! ve üzüntün hafiflediğinde (zaman bütün acıları hafifletir) beni tanımış olmak hep seni mutlu edecek, dostum olarak kalacaksın. benimle gülmek isteyeceksin. bunun için de arada bir pencereni açacaksın... dostların gökyüzüne bakıp bakıp güldüğünü görünce çok şaşıracaklar! onlara 'yıldızlar hep güldürür beni!' diyeceksin. deli olduğunu düşünecekler. sana nasıl bir oyun oynadığımı görüyorsun..."

Stan Laurel & Oliver Hardy

Yeni nesil onları hiç tanımıyor. Şimdi ki çocuklar h.içi sabahları Seda Sayan, h.sonları magazin haberlerini izliyor. İstedikleri pc oyununu oynamadıkları zaman sinirli oluyorlar. 

Omo'nun Kirlenmek Güzeldir kampanyası hatıralarda kalacak. Artık sokaklarda yürümek bile mümkün değilken hangi çocuk top oynayabilir ki. Parklar var demeyin, mahallede top oynayıp komşuları rahatsız etmenin keyfiyle bir olabilir mi?